Wurggreep

Ik voel een ijzige adem in mijn nek. Maar als ik mij omdraai is het weg. Plots hoor ik een duistere schaterlach en ik draai mij om naar het geluid.
Twee bruine ogen staren mij aan door de spleetjes van een bivakmuts. Jij weer floept eruit! “Laat je gezicht zien lafaard” schreeuw ik! Onthul wie je bent! De ogen beginnen te lachen en een zware stem spreekt mij koel toe. “Jij zal nooit weten wie ik ben noch wat ik wil.” Een hand gehuld in een zwarte handschoen komt dichterbij en grijpt naar mijn keel. Ik wil achteruit stappen maar dat gaat niet ik sta vast tegen een muur. 
De hand grijpt rond mijn keel en knijpt alle lucht uit mijn longen. De ogen beginnen te glimmen van genot. Langzaam voel ik dat ik zo ga bezwijken onder deze druk. En net voor alle lucht weg is laat hij mij los. “Je denkt toch niet dat je er zo makkelijk vanaf komt” zegt hij overduidelijk met een grote grijns. Nee meisje voor jou heb ik een ander plan! Ik zou maar snel wakker worden zegt hij koel, anders kom je te laat. Tot je volgende droom.
Als ik wakker schrik zit ik kaarsrecht tegen de muur. Alles plakt van het zweet. Zo snel als ik kan spring ik mijn bed uit.
Wil ik nog wel slapen vanavond?  Hoe lang gaat dit nog duren?  wat is zijn plan? Nog meer vragen houden mij bezig en ik twijfel nog meer of het wel een droom is.