Langzaam doe ik mijn ogen open. Was dat een droom? Nee dat was het niet. Even raak ik je aan, je bent echt! Je ligt echt naast mij! Vragend kijken twee blauwe ogen mij aan. Gaat het wel komt er vragend uit je mond. Ja het gaat prima antwoord ik zelfverzekerd. Want jij bent bij mij.
Ik ga weer liggen en geef je snel een kus. Niet dat je het merkt want je slaapt alweer. Langzaam vallen mijn ogen dicht en laat mijn gedachten het over nemen. Slaap lekker rolt er nog door mijn gedachten maar zink al snel weg.
Laura schrijft 